Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα
Πρόκειται για ένα σύνδρομο νευρολογικής φύσεως και γενετικής αιτιολογίας.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) - διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) - είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται,
κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία και πρέπει να διαρκούν τουλάχιστον έξι μήνες.
Υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί σύγχυση με την επιθετική συμπεριφορά ή κάποιες άλλες δυσκολίες,
οι οποίες είναι φυσιολογικές. Το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει σωστή αξιολόγηση
των παιδιών και να αντιμετωπιστούν ορθά, με βάση κλινικές οδηγίες.
Τα βασικά συμπτώματα είναι τα εξής
- Απόσπαση - Διάσπαση Προσοχής
- Παρορμητική συμπεριφορά
- Ψυχική και σωματική εγρήγορση
-
Η ΔΕΠΥ συχνά παραμένει αδιάγνωστη ή εσφαλμένα διαγνωσμένη ενώ, ακόμη και γίνει σωστά η διάγνωση, δεν εφαρμόζεται πάντοτε ένα ολοκληρωμένο μοντέλο συνδυασμού θεραπευτικών προσεγγίσεων που απαιτεί η αντιμετώπιση της.
Η συμπτωματολογία που εμφανίζει το παιδί είναι
(α) Ελλειμματική προσοχή
(β) Υπερκινητικότητα
Υπερβολική κίνηση
Τρέχει και κινείται υπερβολικά σε χώρους που προσφέρονται για τέτοιες κινήσεις(οι έφηβοι-ενήλικες περιορίζονται σε ψυχική εγρήγορση).
Κινεί νευρικά τα χέρια
Κινεί νευρικά τα χέρια του, στριφογυρίζει αμήχανα στη θέση του, κουνάει τα πόδια του
Μιλάει υπερβολικά
Μιλάει υπερβολικά τόσο σε κανονικές συζητήσεις όσο και σε περιπτώσεις που δεν θα έπρεπε.
(γ) Παρορμητικότητα
Διαγνωστικά κριτήρια ΔΕΠΥ
Από τα παρακάτω κριτήρια, θα πρέπει να εμφανίζονται οχτώ από τα δεκατέσσερα, σε διάρκεια παρακολούθησης 6 μηνών:
Από τα παραπάνω κριτήρια, θα πρέπει να εμφανίζονται οχτώ από τα δεκατέσσερα, σε διάρκεια παρακολούθησης 6 μηνών
Κλείστε σήμερα την πρώτη αξιολόγηση
Και ενημερωθείτε για τη δική σας περίπτωση...
Αντιμετώπιση και θεραπεία
Η ΔΕΠΥ διακρίνεται για τα πρωτογενή συμπτώματα, (απροσεξία, παρορμητικότητα, υπερκινητικότητα),
όπως επίσης και για τα δευτερογενή ( χαμηλή σχολική επίδοση, χαμηλή αυτοεκτίμηση,
δύσκολη συμπεριφορά), τα οποία ευθύνονται για πολλές δυσκολίες στο παιδί.
Η θεραπεία για την αντιμετώπιση των παιδιών με ΔΕΠ-Υ πρέπει να έχει πολλές πλευρές.
To συναίσθημα το οποίο αισθάνεται ένα παιδί, είναι αυτό της επίκρισης.
Είναι πρέπον να απαλλαγεί από αυτό και να αισθανθεί αποδοχή, ούτως ώστε
να μην αποχωρήσει από το σχολείο, όπως επίσης θα πρέπει να αναπτύξει εξωσχολικές δραστηριότητες.
Κατόπιν, θα πρέπει να αισθανθεί ότι υπάρχουν όρια, τα οποία μπορεί να τηρήσει
και να λειτουργούν στο σχολείο και στο σπίτι.
Απόρροια αυτού, είναι η συμβουλευτική προς τους γονείς.
Πιο συγκεκριμένα, η τροποποίηση συμπεριφοράς και η ψυχοκινητική εκπαίδευση, μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση
Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητη σε μερικές όμως περιπτώσεις,
κατόπιν της κρίσης ενός παιδοψυχιάτρου ή παιδονευρολόγου, μολονότι δεν είναι επιθυμητή η χρήση φαρμάκων από παιδιά.
Ένας τρόπος αντιμετώπισης, ο οποίος φαίνεται να σημειώνει
αρκετή επιτυχία, είναι οι συμπεριφοριστικές μέθοδοι τροποποίησης της
συμπεριφοράς, οι οποίες εφαρμόζονται από τους γονείς και τους δασκάλους.
Η σωστή αξιολόγηση του παιδιού, συμβάλλει στην κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία. Κατά την αξιολόγηση οι γονείς θα πρέπει
να έρθουν σε επικοινωνία με το σχολείο του παιδιού, ούτως ώστε να ενημερωθούν για την πρόοδό του,
τις όποιες μαθησιακές δυσκολίες προκύπτουν, καθώς και για το αν υπάρχουν ομοιογενή προβλήματα μεταξύ σπιτιού και σχολείου.
Για να καταστούν αυτά δυνατά, μία πρώτη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι
η δημιουργία ενός σταθερού εκπαιδευτικού προγράμματος, εξατομικευμένο με τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού.
Αν υπάρχει απαίτηση από το παιδί για μία αναλυτικότερη προσέγγιση, όσον αφορά στις γνωστικές του
ικανότητες, η κατάλληλη μέθοδος είναι το ψυχομετρικό τεστ, το οποίο εκτελείται από σχολικούς και κλινικούς ψυχολόγους.
Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της ADHD γίνεται συνήθως από ένα παιδοψυχίατρο, λαμβανομένων υπ' όψιν των πορισμάτων των δασκάλων και των σχολικών ψυχολόγων.
Μια πλήρης αξιολόγηση του παιδιού με ΔΕΠΥ περιλαμβάνει: λήψη ιστορικού, συνεντεύξεις με το παιδί, παρατήρηση συμπεριφοράς,
ειδικά tests, ερωτηματολόγια για γονείς , δασκάλους και συνομηλίκους, Νευρολογικές εξετάσεις
-
Η συνεισφορά διαφόρων ειδικοτήτων για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ (ψυχολόγοι, νευρολόγοι, παιδοψυχίατροι, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές) προϋποθέτει την άριστη συνεργασία μεταξύ τους, για την κατάλληλη αντιμετώπιση. Εκείνοι που συμβάλλουν τα μέγιστα, είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι.
Προτεινόμενες μέθοδοι εφαρμογής εκπαιδευτικών σε μαθητές με ΔΕΠΥ
Όταν αλληλεπιδρούμε με ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ, θα πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί με τις παρατηρήσεις. Μία καλύτερη παρέμβαση γίνεται χωρίς τη λεκτική μέθοδο,
αλλά με κινήσεις, όπως νεύματα, σύμβολα κ.τ.λ. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μία αποδοτικότερη επικοινωνία.
Παρακάτω θα βρείτε μία σειρά από προτεινόμενες μεθόδους που εφαρμόζονται από εκπαιδευτικούς προκειμένου να κάμψουν τα συμπτώματα ενός μαθητή με ΔΕΠΥ:
Κέντρο Εργοθεραπείας Καλύμνου
Στο Κέντρο Εργοθεραπείας Καλύμνου εφαρμόζουμε μία σειρά από στάδια που αποτελούν την εργοθεραπευτική διαδικασία.
Μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικά για αυτά στην ενότητα υπηρεσίες.
Ζητήστε Αξιολόγηση
Μπορείτε να κλείσετε σήμερα την πρώτη συνεδρία αξιολόγησης στο Κέντρο Εργοθεραπείας Καλύμνου συμπληρώνωντας τα στοιχεία σας.